Een rotterdamse verrassing

Bron artikel : Hear + See

Afgelopen week is, eigenlijk totaal onverwacht, mijn idee over goede geluidsweergave behoorlijk op zijn kop gezet.

Op de vraag of ik mee kon helpen een 230 kilo zware draaitafel ergens te helpen plaatsen, had ik bevestigend geantwoord en zo toog ik achter mijn importeur aan door een druilerige avondregen naar Rotterdam-Hoogvliet. Een ietwat desolate omgeving; industriegebied en een onmiskenbare indruk van hard werken en niet zeuren.
Zeker geen plaats waar je fijngevoelige audio-apparatuur zou verwachten, laat staan een omwenteling in je muziekbeleving.

Toch is dat precies wat er gebeurde toen we het pand van Sonore Audio binnenstapten.
Verwelkomd door een joviale Rotterdammer, Cock geheten, met een bakkie koffie werden we pardoes voor het blok gezet.
Twee meer dan manshoge panelen, voorzien van een grote hoeveelheid relatief kleine drivers en ribbon-tweeters, geflankeerd door zeer mooi afgewerkte maar ietwat kale buizenapparatuur.


Cock met 1 van de Statement-panelen

Een CD werd ingeladen en de speakers verdwenen. Zomaar. Er stond een gitarist voor me met de band daarachter, en de zaal was uit te tekenen.
Fel, gedetailleerd, met exact de juiste geluidsdruk en verhoudingen.
Geen kastgeluiden. Geen resonanties. Geen vuiligheid, Geen compressie. Alleen de muziek.

Bizar. En het werd nog gekker.

Er waren opnamen voorhanden van voorbijrazende treinen, een autoweg, kerkklokken en meer van dat soort zaken.
Natuurgetrouw. Ongekleurd en onbeperkt in dynamiek. De werkelijkheid zoals je die buiten hoort. Fenomenaal.

En toen een opname van een onweer. Ondanks dat ik wist dat de klap zou komen, was het letterlijk overdonderend en ik sprong ondanks mijzelf op uit de stoel met een bonzend hart.

Hoeveel dB is een onweersklap? Ik weet het niet, maar dit systeem kan het weergeven zoals ik het nog nooit elders heb gehoord.
Ook het dreigende gerommel dat na de klap nog wat doorklonk was zo verschrikkelijk levensecht dat ik bijna twijfelde of er niet een raam openstond en het buiten onweerde.

Terug naar de muziek. Van alles passeerde, tot een mono jazzopname uit 1955 of daaromtrent aan toe.
Mono is dus ook werkelijkheid. Oogjes dicht en ik zat daar in een rokerige jazzclub in New Orleans met de saxofonist zowat op schoot.


Hoe wordt dit alles nu bereikt?
Daarover is men uiteraard wat terughoudend, maar iedereen kan zien dat de laag/mid drivertjes uitgesneden rolranden hebben. Er moet dus acoustische kortsluiting optreden volgens de mij bekende regeltjes.
Maar nee hoor, het zaakje loopt gemeten recht tot 10 Hz (!). En het rendement is 102 dB (!!). Geen wonder dat men met relatief kleine versterkers een geluids-donderbui kan ontketenen waar menig PA-systeem nog een puntje aan kan zuigen.
Nu kennen we dat wel van hoornsystemen en dergelijke, maar daar is altijd weer die kleuring. Kleuring, die bij het Sonore systeem totaal maar dan ook absoluut ontbreekt.
Men is meer dan 20 jaar bezig geweest met de ontwikkeling van deze bizarre systemen.

Ik ben een vliezenluisteraar, en als zodanig tamelijk allergisch voor kastgeluiden. Ik dacht altijd dat mijn Magnepans wel een schone weergave boden........totdat ik dit hoorde.
Sonore heeft mij bewezen dat mijn Maggies, en ook de Apogees, Quads, Finals, Audiostatics e.d. die ik voorheen hoorde, nog altijd een forse dosis kleuring hebben, alsmede flinke compressie.
Het enorm hoge rendement alsmede de hoge belastbaarheid zorgt voor een onge-evenaarde, vrije, luchtige en krachtige weergave die feitelijk zonder beperkingen is.

Het afwezig zijn van resonanties en compressie is voor mij de grootste verdienste van het Sonore systeem.
Dat systeem bestaat behalve uit de weergevers, uit een actief filter, een buizenvoorversterker met losse voeding en zonder condensatoren (als techneut vind ik dat dan weer bijzonder interessant, want dat betekent dus interstage trafo's) en enkele (kennelijk) klasse D eindversterkers (op mijn vragen naar de werkingsprincipes werd wat geginnegapt maar geen antwoord gegeven).

De weergevers zijn iets van 2m20 hoog en een slordig metertje breed, ca. 10 cm dik. Tussen voor- en achterwand zit staalschroot (voorheen lood, maar dat mag niet meer).
Het geheel staat op een marmeren voet en 1 weergever weegt ca. 300 kilo.
De buizenvoorversterker en voeding zit in een zeer fraai afgewerkte aluminium "bak" met een afgefreesde houten omlijsting hieromheen. Helaas heb ik daar geen foto's van.
De eindversterkers waren nog niet helemaal af en waren verstopt onder een doek.





Voor ik het wist was het dik over elven 's avonds, en moest ik snel naar huis toe.
Bij het afscheid nemen durfde ik informeren naar de prijs.........ca. 40 mille voor het complete systeem van 2 weergevers, eindversterkers, voorversterker en voeding. Slik.
Dit betreft echter het state-of-the-art systeem, er komen in de toekomst kleinere afgeleiden en wellicht wordt de zelfbouwer ook een handje toegestoken.
In ieder geval levert Sonore ook allerlei onderdelen voor en aan de buizenhobbyist voor alleszins redelijke prijzen.


Zo gauw ik weer in de gelegenheid ben om naar Hoogvliet af te reizen, doe ik dat met een gevulde platen- en CD tas bij me.
Inmiddels kunnen er namelijk ook platen worden gedraaid op een systeem dat zijns gelijke op dit moment ook eigenlijk niet kent. Maar dat is voor een andere keer.
Intussen ga ik mij beraden over hoe ik aan de doekoes kan komen om deze weergevers thuis te krijgen.
De Mercedes verkopen zoals Ken Kessler dat altijd roept, kan ik niet en de Audi levert niet genoeg op.

Ach, een mens moet wat te dromen overhouden..........